„Kiedy mówisz o miłości, mów szeptem”

Każdy nosi w swoim sercu pragnienie bycia potrzebnym Bogu i ludziom, przynagla nas ono do służby i coraz ofiarniejszego poświęcania się na rzecz innych, naszych braci i sióstr,wszystkich, którzy tego potrzebują. Nie zadowalają nas uciechy tego świata, które w obliczu wyzwań, i trudności nikną jak we mgle. My chcemy czegoś więcej, poszukujemy sensu. Nie chcemy poddawać się złudnym trendom i modom narzucanym z zewnątrz. Nasze serca niegdyś puste, dziś wypełnia miłość. Uczymy się jej cały czas, każdego dnia na nowo. Ona realizuje się we wspólnocie. Dlatego tak bardzo widzimy w tym sens, aby nieść potrzebującym dobrą nowinę, uśmiech, dobre słowo, obecność. Robiąc to, nie zdajemy sobie sprawy, jak delikatna jest to materia. Mieć wpływ na czyjeś życie..być jego częścią lub nawet tylko przechodniem. To zostawia ślad. My staramy się, aby był to ślad Boskiej czułości, którą my sami odczuliśmy pierwsi. Doznaliśmy tego, o czym mówimy. Poznaliśmy, choć dalej tak niedoskonale głębinę Boskiego miłosierdzia, która każdemu otwiera drogę ku życiu. Zauważyliśmy to, w szczególny sposób pracując z osobami starszymi, kiedy to w ich oczach pojawiały się łzy wzruszenia. Sami zostaliśmy ubogaceni, obdarzeni życzliwością i mądrością. To i w nas wypala pieczeń, pięknych i wartościowych spotkań, z ciekawymi ludźmi. Pracuje w nas każde słowo, każde gest, porusza nas, zachęca do pokonywania własnych słabości. Właśnie dlatego jesteśmy wolontariuszami wśród osób starszych, dzieci i mamy nadzieje nawiązać niedługo kontakt z misjami.