Urodziła się w 1863 jako szóste z siedmiorga dzieci rodziców Antoniego i Franciszki z domu Skorupskiej, którzy utrzymywali się z pracy najemnej. 24 lipca tegoż roku została ochrzczona w pobliskiej parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu, a rodzicami chrzestnymi byli Franciszek Szczęsny i Ewa Kowalska. W dzieciństwie nie uczęszczała do żadnej szkoły, a w domu przyuczyła się do krawiectwa, którego nauczyła ją matka z myślą o jej przyszłości. Pomiędzy 1870 a 1873 rodzina Szczęsnych przeprowadziła się na małą kolonię Borczyny, gdzie 25 września 1875 zmarła jej matka. Prawdopodobnie śmierć matki była powodem skierowania się jej w stronę życia duchowego, gdyż właśnie w tym czasie, zaczęła się ona coraz bardziej modlić do Matki Bożej[1]. W cztery miesiące później, po śmierci żony Franciszki ojciec ponownie się ożenił, z bardzo młodą, osiemnastoletnią Antoniną Więckowską.Z książeczki meldunkowej, wydanej w 1878 możemy się dowiedzieć, że Ludwika była średniego wzrostu, miała okrągłą twarz, niebieskie oczy oraz jasne włosy. Nakłaniana przez ojca do zamążpójścia, mając 17 lat około 1880 uciekła z domu do pobliskiej Mławy, gdzie prawdopodobnie utrzymywała się pracując jako krawcowa. Nieznane są jednak bliżej szczegóły jej życia i pobytu w tym mieście. W sierpniu 1885 uczestniczyła w Zakroczymiu, w rekolekcjach prowadzonych dla dziewcząt przez kapucyna o. Honorata Koźmińskiego, późniejszego błogosławionego, założyciela wielu zgromadzeń zakonnych. Spotkanie to miało kluczowe znaczenie w jej decyzji wyboru życia zakonnego, bowiem zachęcona przez niego oświadczyła, że chce poświęcić się Bogu. Została skierowana do działającego w ukryciu Zgromadzenia Sług Jezusa, którego zadaniem była praca wśród służących.